احساس خستگی رو خیلی دوست دارم، به نظر من بهترین حسی که میتونم داشته باشم خستگیه! حس خستگی که بعد از تلاش بهم دست میده بهم اینو گوشزد میکنه که انسان باارزشی هستم، حداقل برای خودم… و این به من حس رضایت میده، رضایت از خودم، اینکه برای خودم و اهدافم ارزش قائلم.
این حس رو با هیچ چیز عوض نمیکنم، همهی خوشیها خوشحالیهای دنیا از اینجا شروع میشه، این که از خودم و تلاشم برای هدفی مفید و انسانی راضی باشم…. من اون خستگی بعد از هر تلاش رو دوست دارم.
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: